100% Women Peak Challenge

… of een boeiende, sportieve uitdaging in een charmante omgeving

Zwitserland Toerisme organiseerde van 8 maart tot 8 oktober 2021 de “100% Women Peak Challenge”. Bedoeling was om vrouwen een prominentere plaats te geven in de Zwitserse bergsport. Meer dan zevenhonderd vrouwelijke klimmers uit twintig verschillende landen beklommen de achtenveertig Zwitserse vierduizenders.

Het gaat hier niet over competitie, maar over een sportieve groepsuitdaging. Het delen van ervaring, of het nu de beklimming van een eerste vierduizender is of een technische beklimming door ervaren alpinisten. Samen genieten van de imposante Zwitserse bergen, een beleving waar je met trots en voldoening op terugkijkt.

Wij (een Nederlandse collega van thehike.nl) en mezelf werden uitgenodigd om in de periode van vijf tot tien juli de Nadelhorn, 4327 meter, te beklimmen. De Nadelhorn behoort tot de Mischabelketen in Wallis en wordt beklommen vanuit het Saasdal. Alleen hier al liggen dertien vierduizenders.

De trein, altijd een beetje avontuur

Door Covid-19 vond ik het veiliger om met de trein te reizen dan het vliegtuig te nemen. Alles ging vlot tot Keulen, de trein was pas vertrokken of het tweede deel van de trein had panne. Deze wagons werden afgekoppeld en alle reizigers moesten plaatsnemen in de eerste voertuigen. Van veilige afstand was geen sprake, en met meer dan een uur vertraging bereikten we Bazel. Gelukkig is het vervoer in Zwitserland perfect georganiseerd. Na een reis van twaalf uur kwam ik aan in hotel Schweizer Hof in Saas-Fee. De warme ontvangst doen de vermoeiende reis vergeten. Ik kon ook direct aan tafel, mijn Nederlandse collega, wachtte me op om samen te dineren.

Korte nachtrust

Het programma voor de komende week werd aangepast. Normaal zouden we dinsdag met de gids een inlooptocht maken, woensdag naar de Mischabelhütte, donderdag de top van de Nadelhorn, en vrijdag afdalen naar Saas-Fee. De weersvooruitzichten zijn niet goed, de beste dagen zouden dinsdag en woensdag zijn. Elsie, onze gids stuurt een bericht dat we de volgende ochtend de bus van 5u30 naar Stalden moeten nemen. Dat betekent vlug rugzak klaarmaken en proberen een beetje te slapen, om vijf uur wordt het opstaan. Jammer van de mooie kamer en goede service, maar we kunnen er niet lang van genieten.

Het is nog donker wanneer we vertrekken, aan de receptie krijgen we een ontbijtpakket dat we op de trein van Täsch naar Zermatt opeten.

Zon, wind en wolken

Enkele uren later staan we samen met gids Elsie in cordée op 3870 meter, aan de lift van de kleine Matterhorn. We gaan de Breithorn Zwillinge, 4139 meter (oost top) beklimmen. De Breithorn is een ‘doenbare’ vierduizender zonder lange aanloop. Hij ligt op de grens Zwitserland-Italië, tussen Wallis en de Aostavallei met in het westen de Matterhorn en in het oosten de Monte Rosa.

Er zijn veel touwgroepen onderweg, de meesten gaan naar de west top 4164m. Ik prijs me gelukkig om na meer dan een jaar, terug in de Alpen te zijn, het landschap is overweldigend. De top blinkt in de zon, er staat veel wind, mistflarden worden weggewaaid. Ik voel de hoogte en heb moeite om mijn jonge cordée-vrouwen te volgen. We traverseren rechts van de berg en eens er voorbij vatten we de klim aan langs de graat van rechts naar links. De laatste vijftig meter klimmen we over rotsen, de wind wakkert aan, mistflarden vliegen rondom. Even hebben we op de top een magnifiek uitzicht maar dan neemt de mist terug toe. De afdaling van de graat verloopt vlot. Eens we aan de traversé naar de gletsjer beginnen wordt de sneeuw zachter en dieper, het is lastig stappen, zeker met stijgijzers. Af en toe horen we een donderend geluid, onweer of vallende rots/ ijsbrokken? We stappen zo vlug mogelijk door en plots, uit het niets doemt de hut voor ons op. We staan voor de refuge de guides d’Ayas, onze eindbestemming vandaag. De hut ligt op 3420 meter, onder de top van de Pollux.

Een vierduizender is niet niks

Het eerste wat ik doe in de hut is veel drinken en wat eten. Daarna overvalt me een gevoel van rust. Ik besef dat ik toch wel wat gespannen was. Na een lange reis direct vierduizend meter bereiken, starten met mooi weer dat redelijk vlug omsloeg. De condities lieten niet toe vaak te stoppen om te eten en of te drinken. We hebben het toch maar gedaan, je moet een goede basisconditie hebben en de nodige maturiteit om in alle omstandigheden te blijven doorgaan.

Bij het ontbijt om zes uur ben ik helemaal gerecupereerd. Omdat de mist en wind zijn toegenomen, is een andere beklimming uitgesloten, en we gaan dezelfde weg terug. Ik loop midden in de touwgroep, ik kan voor mij, Elsie zien en achter mij, Mechteld. Zij kan enkel mij ontwaren.

Ondanks de harde wind en regen wordt het zicht nog beperkter. De paaltjes van de skipiste doemen op, de lift van de kleine Matterhorn is nabij. Pas wanneer we bijna beneden zijn verdwijnen de wolken, gisteren hadden we een indrukwekkend beeld van de Matterhorn en omgeving, vandaag geen vergezichten.

Alpin Gorge

Donderdag, regenweer, dus volgen we een aangepast programma. We gaan vanuit Saas-Fee via een ravijn naar Saas-Grund, van 3600 meter tot 1400 meter. Gezekerd met een touw over staalkabels, hangbruggen en ladders dalen we tot in de gorge. We hebben afspraak met Elsie om acht uur aan de ingang van de gorge.

Het is niet echt een via ferrata maar vele handelingen zijn hetzelfde. We starten met een horizontale traversé langs de wand over houten balken, dan steken we de kloof over via een apenbrug, enkele keren ook met een deathride. In de gorge hebben we weinig last van de regen, en de rotsformaties zijn indrukwekkend. De laatste deathride brengt ons in een grot, met een touwladder klimmen we naar boven, waarna we over een luchtladder verder moeten tot een rappel ons met beide voeten in het bos zet. Langs een wandelweg bereiken we de bushalte en rond de middag zijn we terug in Saas-Fee.

Vanaf twee uur begint het te onweren en hevig te regenen, de straat verandert in een kolkende rivier. De brandweer is op verschillende plaatsen putjes aan het vrij maken.

Een tweede vierduizender?

Even dachten we aan een tweede vierduizender deze week, we zouden de Mittelallalinlift nemen tot 3500 meter, voor de beklimming van de Allalinhorn, 4027 meter. Er ligt echter dertig centimeter verse sneeuw, de lift is gesloten en er is te veel lawinegevaar. We hebben met Elsie afgesproken aan de Felskinnlift voor een gletsjerwandeling. Een prachtige dag met een stralende zon. We stappen over de Fee- en Chessjengletsjer richting Brittanniahut. Het eerste stuk is vrij gemakkelijk, maar voor de laatste traversé gaan we in cordée en met piolet. We hebben tijd om te genieten en koffie te drinken in de hut. Daarna wandelen we naar de Hohlaubgletsjer. Enkele cordées op sneeuwraketten komen ons tegemoet, zij hebben de Strahlhorn beklommen, een technisch gemakkelijke vierduizender. Via de Allalingletsjer klimmen we naar de Schwarzbergschopf, 2830 meter. We picknicken op het plateau, tussen de stenen staat het vol met bloemen, het is zalig in de zon en we genieten van het 360° panorama. Tijdens de afdaling naar het Mattmark-stuwmeer komen vele herinneringen naar boven. Aan het stuwmeer nemen we de bus naar Saas-Grund en Saas-Fee. We nemen ook afscheid van Elsie, onze gids waarmee we een boeiende week hebben beleefd.

Herinneringen

In 1994 organiseerde Bergsport Vereniging Klein-Brabant een zomerkamp, wij verbleven op de camping Am Kappellenweg in Saas-Grund. Mijn zus met haar gezin huurde een appartement in Saas-Almagell, bij een regendag konden we ons daar drogen. We deden mooie beklimmingen zoals de Dri Horlini en Weissmies.

We maakten ook prachtige wandeltochten, onder andere naar de Monte Moropas, de pas verbindt Wallis met het Italiaanse Macugnaga in de Anzascavallei. Bij goed weer kon je de Monte Rosa zien. Wij hadden toen mist en regen en zijn in de Italiaanse hut een warme chocolade gaan drinken. Een eerste kennismaking met Italiaanse warme choco, die meer op chocoladepudding lijkt dan op een drankje.

In die meer dan vijfentwintig jaar is er natuurlijk heel wat veranderd. In de vallei is veel bijgebouwd en boven zijn grote stukken van de gletsjers verdwenen. Maar de bergen blijven hun charme behouden en de natuur blijft overweldigend.

Praktische info

De reis werd georganiseerd door Zwitserland Toerisme: www.myswitzerland.com Partners aan het project: The Swiss Alpine Club, The Swiss Mountain Guide Association en Mammut We werden begeleid door Elsie Trichot www.alpventures.ch

Zwitserland is goed bereikbaar met de auto en het openbaar vervoer. Ik reisde met de NMBS van Antwerpen tot Keulen en met de DDB van Keulen tot Bazel. Van Bazel tot Saas-Fee en ter plaatse met de Swiss Travel Pass: https://www.sbb.ch/de Met de Swiss Travel Pass (STS) reis je ongelimiteerd met bus, trein en boot. Je krijgt ook korting op liften en gratis toegang tot de meeste musea.

Kaarten vind je op www.myswitzerland.com en kan je downloaden via de App van SwitzerlandMobility www.schweizmobilplus.ch