Hungaria klimt 'met speciale aandacht'

 

We zijn einde maart, we halen de kinderen op beneden aan de ingang van Klimzaal De Stordeur in Leuven. De zaal is eigenlijk gesloten, alleen georganiseerde lessen voor kinderen onder de 13 jaar mogen doorgaan in groepjes van maximum tien. Zes kinderen en drie begeleiders komen vol verwachting enthousiast de klimzaal binnen. We beginnen met te vragen hoe het gaat vandaag: “Is er iets dat je wil vertellen? Heb je zin om te klimmen vandaag?” Hayley heeft wat pijn aan de voet en Nora zegt dat haar klimschoen wat klemt. Even kijken: “we zullen afspreken dat…”
 

We gebruiken een prusik-knoopje aan de gordel als back-up zekering: is bovendien een extra uitdaging, het maakt de soms saaie taak toch wat boeiend, het vraagt focus... en is superveilig!

We doen het rustig aan in de klimles. Geen grote doelen, want elk kind heeft haar/zijn eigen kleine en grote doelen. Het ene kind blijft elke keer geïmponeerd door de grote hoogte, het andere is mateloos gefascineerd door de achtknoop, nog een ander kind heeft de neiging zichzelf te overschatten en heeft het nog moeilijk om haalbare doelen te stellen voor zichzelf… Maar hé, in deze les is er extra aandacht voor élke deelnemer. Cruciaal is het hier om van bij het begin een veilige omgeving te scheppen.

In onze club is vorig jaar een wel héél interessante samenwerking ontstaan. Ik stel je even voor: `Leen Gysemans, Initiator Sportklimmen bij BVLB én als psychomotorisch therapeute werkzaam in CAR Antenne 3000, Leuven met als doelgroep kinderen/jongeren met ASS, ADHD, DCD... Met de kinderen die ze begeleidt ging ze al regelmatig klimmen. Ze zette klimmen al vaker als medium in tijdens de therapie. Net zoals Leo Torfs, bakken ervaring als psychiatrisch verpleegkundige in Gasthuisberg die werkt met kinderen en jongeren tot 16 jaar. Hij is ook initiator Sportklimmen, zowel actief bij BVLB als bij ons in Klimclub Hungaria. Ikzelf, ook initiator, bestuurder en lesgever bij Klimclub Hungaria, was al een tijd op zoek hoe we onze klimsport konden inzetten om kinderen/jongeren met beperkingen of moeilijkheden te helpen. Leo en ik volgden als enige Belgen tot nu toe de Oostenrijkse cursus “Therapeutisch Klimmen’, samen met Sven De Ridder en Robbe Boyen.

 

Vorig jaar vonden we elkaar. Leo, Leen, Seppe, ook lesgever bij onze club en de lijm tussen BVLB en Klimclub Hungaria, en ikzelf steken de koppen bijeen. Leen kende de nood van kinderen en jongeren met autisme, ADHD of DCD (een probleem met automatisatie en coördinatie van bewegingen). Terwijl ze wel héél graag bij een club willen horen, is participatie aan een ‘echte’ sportclub meestal niet evident. Ze hebben vaak meer aandacht nodig om iets onder de knie te krijgen, zijn gevoeliger voor bepaalde prikkels of kunnen iets moeilijker aandacht vasthouden. In een grote groep gaat het vaak te snel voor deze kinderen die extra aandacht vergen. Onvoldoende positieve ervaringen of negatieve opmerkingen leiden vaak tot frustratie. Sommigen worden overdonderd door de veelheid aan prikkels, zodat ze gestresseerd naar huis gaan. En daar wilden we als club iets mee doen.

Het coronavirus vertraagde onze plannen. Maar met hulp van Sam maakten we een mooie folder en verspreidde deze via scholen, de Stad Leuven en ondersteuningsnetwerken, en we vroegen G-sportsubsidie aan bij Sport Vlaanderen. Met alle kandidaten hadden we een online intakegesprek om te peilen naar de klimervaring en de specifieke noden van de kinderen. De vele intakegesprekken, de voorbereiding, de klimlessen zelf vragen behoorlijk wat engagement. Maar de laaiend positieve reacties van de ouders over ons initiatief deden veel deugd en gaven een boost.
 

Mama van Seppe: "Klimmen met aandacht". De flyer prikkelde meteen onze nieuwsgierigheid. Een uitnodigende aankondiging voor een al even uitnodigend concept. We waren reeds geruime tijd op zoek naar een nieuwe sportieve uitdaging voor onze zoon met ass. Hij is gek op sport, maar functioneren in een grote, drukke groep is voor hem niet zo vanzelfsprekend. Zeker niet in de initiële fase, wanneer alles nieuw is. Deze lessenreeks bleek een schot in de roos. Hij neemt de uitdaging dankbaar aan, vertrekt met veel goesting en komt voldaan en fier als een gieter met de blos op de wangen naar huis. Zelfs zijn hoogtevrees lijkt verdwenen als sneeuw voor de zon! En wij laten hem zonder zorgen achter in enthousiaste en capabele handen. Een prachtig initiatief dat tegemoet komt aan de grote nood die leeft binnen de doelgroep. Merci! "

Klimmen is een geniale sport. Er is het complete pakket aan bewegingen van het lichaam, er is het avontuurlijke van de hoogte ingaan tot de top van een rots of een muur, maar er is ook het mentale aspect.

 

De klimsport biedt zo tal van groeikansen zowel op motorisch, cognitief als op sociaal vlak. Coördinatie, concentratie, zelfvertrouwen en vertrouwen in de ander spelen een belangrijke rol.

In deze lessen leren we de deelnemers veilig klimmen en plezier beleven aan klimmen, zoals in andere jeugd klimlessen. Maar we doen dit allemaal ‘met veel aandacht’: op eigen tempo, op eigen niveau. Met geduld en aandacht voor hun specifieke ervaringen leren we hen grenzen kennen en verkennen. We leren ze omgaan met angst en vertrouwen met speciale aandacht voor zowel fysieke, psychische als sociale context. Met aandacht, mildheid en geduld willen we deze kinderen succeservaringen laten opdoen in het klimmen, en ze opnemen onze klimclub. Het lukt aardig en we zijn vastberaden om dit in de toekomst verder te zetten.

Op het einde van de klimsessie overlopen we met elk van hen even hoe de ervaring was. Stilstaan bij wat ze leerden, wat ze moeilijk vonden maakt het geheel af. De bedoeling is ze een veilig gevoel te geven én een startpunt te creëren voor volgende sessie.

 

Meer bergsport-nieuws lezen? Vind de volledige derde editie van Monte online!