Mount Coach 9: Cra-cra-crack... supercrack

Zijn euforie wordt gedeeld met de rest van de groep, al zou het sombere weer je anders doen vermoeden. Geen drashbui is het kersverse team echter te veel, want klimmen zal er gedaan worden – eindelijk, verdomme. Na de zoveelste lockdown is het tijd voor de eerste stage van Mount Coach 9: vier dagen multipitchen in Presles. We klimmen er op een uit-kalksteen-gesleten falaise van grijze, witte en okerkleurige rots, welke meer dan 6 km lang door het panorama golven.

cra-crack crack

De planning van de Mount Coach opleiding werd na de selecties in februari vlijtig bijgeschaafd. Zo ging de skistage de mist in, wat normaal gezien de ideale teambuilding betekent voor de 6 jonge uitverkoren bergsporters. Voor deze groep helaas geen buikkrampen van het lachen om iemand die face-first de poedersneeuw in duikt.

Maar aan teambuilding geen gebrek. Sinds de selectie werd er al menig in “bubbeltjes” geklommen op de Belgische massieven om toch maar wat extra training achter de kiezen te krijgen. Een nodige deugd, want multipitchen in Presles schijnt geen evidentie te zijn.

Een zonovergoten ‘Douce France’ is de lichting evenmin gegund, maar ook dat blijkt zijn voordelen te hebben. Want, zoals de jarige Loïc gevat opmerkt: “Als het regent zie je geen traantjes.”

Onder het goedkeurend oog van stageleiders Denis Hoste en Arne Monstrey klimmen de zes Mount Coachers in spe zich de ziel uit het lijf. Het opzet van de stage is dat éénieder een hele dag voorklimt, terwijl twee andere naklimmers bèta-vergarend toekijken. De kunsten van het klimmen met duotouw werd de groep in een eerder weekend voorgedaan op de Belgische rotsmassieven Freyr en Dave. Ook het plaatsen van allerhande ijzerwerk krijgen ze daar in de vingers.

“Miel klimt na en vertrekt in de tweede lengte: een 6C op een natte dal. Moeten we nog meer zeggen? Het is doenbaar, maar knoerthard.”

Voldoende lesmateriaal om in te oefenen dus. Niels, Cedric en Arne klimmen de eerste dag in ‘Kit ou double’. Een route van 8 lengtes bomvol dièdres, offwidth-barsten en handbarsten. Vree tof, als je het aan Niels vraagt.

Halverwege de route is het wel even zoeken. Het trio klimt vermoedelijk de foute richting uit in een exposé 6B-passage. Op één piton na zijn daar plots geen haken te vinden. Niels besluit dan maar om zijn eerste échte trad-relais te bouwen. Naklimmer Arne keurt de hele opstelling goed en Niels vervolgt het voorklimmen in de juiste richting.

Het merendeel van de multipitch speelt zich voornamelijk in de wand af. Maar de laatste lengtes zorgen voor wat contrast. De klimmers worden uit de wand gejaagd, naar een verticale plaat met 150 tot 170 meter lucht onder je voeten. Da’s toch even wennen. Om de klim af te maken volgt nog een kleine bombé alvorens de top gevierd kan worden. Een veelbelovend begin van de stage!

Même pas peur

De weersvoorspellingen voor de volgende stagedag laten aan de wensen over. Een hele dag is het miezeren geblazen, wat ons speelveld een vettige glijbaan maakt. Miel, Annelore en Arne trekken naar Même pas peur, een muitipitch bestaande uit 10 lengtes met een hoogte van 250 meter. De eerste lengtes liggen er kletsnat bij. Miel maakt daar echter niet zo’n probleem van en trekt zijn klimschoenen aan. Hij klimt voorzichtig maar gestaag de eerste lengtes door. De cordée krijgt een prachtig gevarieerde route voorgeschoteld. Waar het de ene lengte koelkastknuffelen is, wordt er in de volgende lengte rondgestrooid met pockets en chimneys. Een dubbele dülfer maakt het gamma van variëteiten compleet.

Op de top worden ze verwelkomd door Cedric en Christian die daar al een uurtje van het uitzicht aan het genieten zijn. We trekken wat schaamteloze topselfies en maken ons klaar voor de terugkeer naar het dal. Plots valt Cedric’s oog op iets vreemds in het landschap. Een Snickers? Arne kijkt verwonderd op. “Die is voor mij!” zegt hij. En zo blijkt. Op wat klimmerstape (die de Snickers aan het paaltje bindt) staat geschreven ‘We Love Arne’. Het blijkt het fraaie werk te zijn van Robbe van Mount Coach 7 die dezelfde plek 10 dagen eerder passeerde. Deze onverwachte afsluiter maakte de dag eens zo geslaagd. Benieuwd wat de anderen hebben aangevangen in de regen. De volgende dag trekken Niels en Miel samen in een route die voornamelijk over dal gaat. De regen is er opnieuw bij. Klaarblijkelijk geen cadeau voor deze beklimming.

Na de eerste lengte komt Niels aan op een hangrelais pal in de regen. Miel klimt na en vertrekt dan in de tweede lengte: een 6C op een natte dal. Moeten we nog meer zeggen? Het is doenbaar, maar knoerthard. Op een bepaald moment vindt Miel amper nog grepen.

Op een droge dag had deze passage moeilijk geweest, maar met het natte weer wordt deze passage quasi onmogelijk. De voeten op wrijving glippen voortdurend weg. Miel probeert en probeert maar komt niet vooruit. Na één uur hangt hij nog steeds aan dezelfde haak. Tegelijkertijd wacht Niels aan de hangrelais, zijn billen zijn intussen gevoelloos geworden. De enige optie om de volgende set te halen is om deze al springend in te klippen. Miel maakt de sprong, klipt het setje in en springt nog een tweede keer om naar het setje te grijpen. Straf klimwerk van de jongste in het team! Na deze ‘dynoclip’ vervolgt het duo nog even hun regenpret, maar na de vierde lengte is het welletjes geweest. Met een rappel staken ze hun missie.

Aan de voet van de rots treft Miel zijn doornatte approach-schoenen aan die hij daar eerder die ochtend had achtergelaten. Dat Niels zijn schoenen met de zool naar boven had neergelegd, werd nu toch minder vreemd beschouwd. Sometimes you win, sometimes you learn. Gelukkig is Miel een echte doorzetter en schijnt niets hem te deren. Met de zoete nasmaak van avontuur trekken beide klimmers richting camping.

vier

Tegen dag vier is verzuring een understatement geworden. Het team trekt nog een laatste keer de wand op voor wat korte multipitches en sluit daarmee de stage af. Daarmee zit de eerste MC9-stage erop.

Dankbaar blikken de zes bergsporters terug op de vele leerrijke momenten die hen werden aangereikt door de ijzersterke coaches Denis Hoste en Arne Monstrey.

Op naar de volgende stage: Zomeralpinisme in het Ortlergebied in Italië!

De Presles-stage in 5 woorden volgens Christian

Wat met veel woorden gezegd kan worden, kan Christian met minder. Het rekenwonder van de groep heeft namelijk meer met cijfers dan met letters. Toch mag zijn bijdrage aan dit verslag niet ontbreken, vandaar Presles in het kort: - Regen - Sfeer - Type-two-fun - Verzuring - Teambuilding

Tekst Annelore Orije / Foto's Arne Monstrey en MC9